1 Царстваў 17. 8 да 16. Удава з Сарэпты
Цар Ахаў ўсё, што было злом ў вачах Госпада Бога свайго. Тады прарок Ільля натхнёны Духам Святым, прадказаў засуху на зямлю, сказаўшы цара Ахаву, ні расы, ні дажджу, які ідзе на зямлю. І гэтыя словы раззлавалі самага канца, што кароль пачаў пераследваць прарока Іллі з намерам забіць яго. І на самай справе ўсяго насельніцтва пацярпела ад засухі нават Ільля, але Бог паклапоціцца Ільлі, як ён клапоціцца пра мяне і ўсім вам, хто служыць Госпаду нашаму Богу ў духу і праўдзе.Гасподні сказаў Ільлю схавацца каля патока Харата, нават сказаў яму, што вароны вытрымала б, слова было вельмі дзіўна і вельмі цяжка зразумець, але ніколі не Ільля аспрэчана кіраўніцтвам Бога, як Ільля разумеў, што падпарадкоўвацца Богу была пад кантролем, каб клапаціцца і глядзець на сваё жыццё. Незалежна ад таго, у які час мы жывём, цяжкасцю мы сутыкаемся фактычна падпарадкоўвацца волі Бога ў часе мы ўбачым адказ.Цяпер Гасподзь пасылае Ільля за горад пакланяецца з Сарэпты, дзе ён таксама быў сухім, і нацыя знаходзілася пад уладай сямейства жонка Езавэль цара Ахава, які хацеў забіць яго, будзе падтрымлівацца ўдавой. Больш за Ільля стаяў на слова сказаў Гасподзь Абраму, які быў слугой яго словаў, не бойся, Абрам, як сказаць мне, для вас і для ўсіх, хто служыць Госпаду, раба Майго ня бойся, не бойся, мая пакаёўка бо Я твой шчыт (шчыт), а ўзнагарода твая вельмі вялікая. У разгар балвахвальскае горада Эліяс абяцаньні Божыя будуць выкананы ў Вашай жыцця. Незалежна ад таго, цяжкасці вы выпрабоўваеце дома са сваімі дзецьмі, з жонкай, з бацькамі, са сваімі суседзямі, са сваімі аднакласнікамі або працы, калі вы застаецеся адданыя і паслухмяныя Госпаду Богу нашаму ўбачым, што Гасподзь пачуе нашы малітвы, мы ўбачым немагчымае стала магчымым, мы ўбачым абяцаньні Божыя быць выкананы ў нашым жыцці.У дзверы ў горадзе Сарэпты, там жанчына ўдава зьбірае дровы і беднымі і, акрамя таго, якія жывуць у краіне ідалапаклонства, але Эліяс не глядзеў на выгляд, што жанчыны, але ён паглядзеў на сваё сэрца і духоўна ён зразумеў, што гэта было Удава паказана Богам, бо яго сэрца заклікалі да Адзінай Праўдзіваму Богу. Ільля звярнуўся да яе і сказаў: схадзі мне, прашу цябе, чару з вадой п'ю. Эліяс верны слуга Божы дапамаглі б ўдаве і беднымі. Часта мы думаем, што толькі людзі з высокай пасады і становішча можа дапамагчы нам, таму што чым больш агульная Нэеман быў пракажоны, якія даверылі паведамленне ад дзяўчыны, якая была яго рабом, але, перш за ўсё раб Божы быў жывы, ён быў загоены ад праказы , Бог выкарыстоўвае ўсіх, хто набліжаецца да яго са зламанай і зламанае сэрца.І сказаў Ільля больш для ўдавы: Прынясіце мне кавалак хлеба ў рукі твае. Але яна сказала: "Жывы Гасподзь, Бог твой, я нічога не маю запечаныя, толькі там, жменю мукі ў кадушцы і крыху алею ў збанку, і вось, я зьбяру палена-другое дроў і падрыхтавацца, што ежа для астатніх мяне і майго сына, зьямо яго і памерці.Ільля сказаў яму: ня бойся збіраюся рабіць тое, што вы сказалі, але спачатку зрабіць гэта для мяне крыху торт і прынесці яго сюды, а затым зрабіць для сябе і для свайго сына.Бо так кажа Гасподзь Бог Ізраілеў: мука ў кадушцы ня кончыцца, алей у збанку ня атрымаецца, да таго дня, калі Гасподзь пасылае дождж на зямлю.Ўдава мела ўсе падставы, каб не зрабіць торт для прарока і нават крыўдзяцца таму што я галадаў і вось-вось памрэ разам са сваім дзіцем, калі б я зрабіў торт яе суседзі кажуць, што яна мае рацыю, таму што ёй не ведаў прарока Іллі. Але калі яна паглядзела на Ільлю, яна ўбачыла нешта іншае, таму што яна зразумела, што перад святы чалавек, пасланы адзіным сапраўдным Богам.Слугі Госпада павінны маліцца кожны дзень для нашага фізічнага здароўя, здароўя матэрыял, фінансавы стан, але асабліва для нашага духоўнага здароўя так жа добра і карысна для раба Божага, калі чалавек, які кажа, што мы не ведаем, : Я бачу, што ты раб Божы Altissimo, калі яны бачаць Езуса ў нашым жыцці.Удава падпарадкаваўся ўказанням прарока была і зрабіла так, як сказаў Ільля, так што ён еў, яна і яе дом шмат дзён. Чалавечым розумам яна не павінна зрабілі торце, але слуга жывы Гасподзь заснавана не толькі на чалавека прычынах, але ён жыве заснавана на веры і ўказанняў, атрыманых ад Святога Духа Божага,Таму што яна ў адпаведнасці з кіруючымі Госпада, удава была надзвычай дабраславіў, таму што калі мы верныя Богу і маліцца і маліцца Богу ў імя Ісуса, Гасподзь адказвае нашым патрэбам.
І ўвагнутасць найбольшая патрэба павінна быць выкананы Святым Духам Божым і дасягнуць выратавання і вечнага жыцця ў Хрысце Ісусе. Так верны слуга крыкі; Maranata. ORA прыходзяць Госпадзе Ісусе!
Цар Ахаў ўсё, што было злом ў вачах Госпада Бога свайго. Тады прарок Ільля натхнёны Духам Святым, прадказаў засуху на зямлю, сказаўшы цара Ахаву, ні расы, ні дажджу, які ідзе на зямлю. І гэтыя словы раззлавалі самага канца, што кароль пачаў пераследваць прарока Іллі з намерам забіць яго. І на самай справе ўсяго насельніцтва пацярпела ад засухі нават Ільля, але Бог паклапоціцца Ільлі, як ён клапоціцца пра мяне і ўсім вам, хто служыць Госпаду нашаму Богу ў духу і праўдзе.Гасподні сказаў Ільлю схавацца каля патока Харата, нават сказаў яму, што вароны вытрымала б, слова было вельмі дзіўна і вельмі цяжка зразумець, але ніколі не Ільля аспрэчана кіраўніцтвам Бога, як Ільля разумеў, што падпарадкоўвацца Богу была пад кантролем, каб клапаціцца і глядзець на сваё жыццё. Незалежна ад таго, у які час мы жывём, цяжкасцю мы сутыкаемся фактычна падпарадкоўвацца волі Бога ў часе мы ўбачым адказ.Цяпер Гасподзь пасылае Ільля за горад пакланяецца з Сарэпты, дзе ён таксама быў сухім, і нацыя знаходзілася пад уладай сямейства жонка Езавэль цара Ахава, які хацеў забіць яго, будзе падтрымлівацца ўдавой. Больш за Ільля стаяў на слова сказаў Гасподзь Абраму, які быў слугой яго словаў, не бойся, Абрам, як сказаць мне, для вас і для ўсіх, хто служыць Госпаду, раба Майго ня бойся, не бойся, мая пакаёўка бо Я твой шчыт (шчыт), а ўзнагарода твая вельмі вялікая. У разгар балвахвальскае горада Эліяс абяцаньні Божыя будуць выкананы ў Вашай жыцця. Незалежна ад таго, цяжкасці вы выпрабоўваеце дома са сваімі дзецьмі, з жонкай, з бацькамі, са сваімі суседзямі, са сваімі аднакласнікамі або працы, калі вы застаецеся адданыя і паслухмяныя Госпаду Богу нашаму ўбачым, што Гасподзь пачуе нашы малітвы, мы ўбачым немагчымае стала магчымым, мы ўбачым абяцаньні Божыя быць выкананы ў нашым жыцці.У дзверы ў горадзе Сарэпты, там жанчына ўдава зьбірае дровы і беднымі і, акрамя таго, якія жывуць у краіне ідалапаклонства, але Эліяс не глядзеў на выгляд, што жанчыны, але ён паглядзеў на сваё сэрца і духоўна ён зразумеў, што гэта было Удава паказана Богам, бо яго сэрца заклікалі да Адзінай Праўдзіваму Богу. Ільля звярнуўся да яе і сказаў: схадзі мне, прашу цябе, чару з вадой п'ю. Эліяс верны слуга Божы дапамаглі б ўдаве і беднымі. Часта мы думаем, што толькі людзі з высокай пасады і становішча можа дапамагчы нам, таму што чым больш агульная Нэеман быў пракажоны, якія даверылі паведамленне ад дзяўчыны, якая была яго рабом, але, перш за ўсё раб Божы быў жывы, ён быў загоены ад праказы , Бог выкарыстоўвае ўсіх, хто набліжаецца да яго са зламанай і зламанае сэрца.І сказаў Ільля больш для ўдавы: Прынясіце мне кавалак хлеба ў рукі твае. Але яна сказала: "Жывы Гасподзь, Бог твой, я нічога не маю запечаныя, толькі там, жменю мукі ў кадушцы і крыху алею ў збанку, і вось, я зьбяру палена-другое дроў і падрыхтавацца, што ежа для астатніх мяне і майго сына, зьямо яго і памерці.Ільля сказаў яму: ня бойся збіраюся рабіць тое, што вы сказалі, але спачатку зрабіць гэта для мяне крыху торт і прынесці яго сюды, а затым зрабіць для сябе і для свайго сына.Бо так кажа Гасподзь Бог Ізраілеў: мука ў кадушцы ня кончыцца, алей у збанку ня атрымаецца, да таго дня, калі Гасподзь пасылае дождж на зямлю.Ўдава мела ўсе падставы, каб не зрабіць торт для прарока і нават крыўдзяцца таму што я галадаў і вось-вось памрэ разам са сваім дзіцем, калі б я зрабіў торт яе суседзі кажуць, што яна мае рацыю, таму што ёй не ведаў прарока Іллі. Але калі яна паглядзела на Ільлю, яна ўбачыла нешта іншае, таму што яна зразумела, што перад святы чалавек, пасланы адзіным сапраўдным Богам.Слугі Госпада павінны маліцца кожны дзень для нашага фізічнага здароўя, здароўя матэрыял, фінансавы стан, але асабліва для нашага духоўнага здароўя так жа добра і карысна для раба Божага, калі чалавек, які кажа, што мы не ведаем, : Я бачу, што ты раб Божы Altissimo, калі яны бачаць Езуса ў нашым жыцці.Удава падпарадкаваўся ўказанням прарока была і зрабіла так, як сказаў Ільля, так што ён еў, яна і яе дом шмат дзён. Чалавечым розумам яна не павінна зрабілі торце, але слуга жывы Гасподзь заснавана не толькі на чалавека прычынах, але ён жыве заснавана на веры і ўказанняў, атрыманых ад Святога Духа Божага,Таму што яна ў адпаведнасці з кіруючымі Госпада, удава была надзвычай дабраславіў, таму што калі мы верныя Богу і маліцца і маліцца Богу ў імя Ісуса, Гасподзь адказвае нашым патрэбам.
І ўвагнутасць найбольшая патрэба павінна быць выкананы Святым Духам Божым і дасягнуць выратавання і вечнага жыцця ў Хрысце Ісусе. Так верны слуга крыкі; Maranata. ORA прыходзяць Госпадзе Ісусе!
1 Carstvaŭ 17. 8 da 16. Udava z Sarepty
Car Achaŭ ŭsio, što bylo zlom ŭ vačach Hospada Boha svajho. Tady prarok Iĺlia natchniony Ducham Sviatym, pradkazaŭ zasuchu na ziamliu, skazaŭšy cara Achavu, ni rasy, ni daždžu, jaki idzie na ziamliu. I hetyja slovy razzlavali samaha kanca, što karoĺ pačaŭ pierasliedvać praroka Illi z namieram zabić jaho. I na samaj spravie ŭsiaho nasieĺnictva paciarpiela ad zasuchi navat Iĺlia, alie Boh paklapocicca Iĺli, jak jon klapocicca pra mianie i ŭsim vam, chto služyć Hospadu našamu Bohu ŭ duchu i praŭdzie.
Haspodni skazaŭ Iĺliu schavacca kalia patoka Charata, navat skazaŭ jamu, što varony vytrymala b, slova bylo vieĺmi dziŭna i vieĺmi ciažka zrazumieć, alie nikoli nie Iĺlia asprečana kiraŭnictvam Boha, jak Iĺlia razumieŭ, što padparadkoŭvacca Bohu byla pad kantroliem, kab klapacicca i hliadzieć na svajo žyccio. Niezaliežna ad taho, u jaki čas my žyviom, ciažkasciu my sutykajemsia faktyčna padparadkoŭvacca voli Boha ŭ časie my ŭbačym adkaz.
Ciapier Haspodź pasylaje Iĺlia za horad paklaniajecca z Sarepty, dzie jon taksama byŭ suchim, i nacyja znachodzilasia pad uladaj siamiejstva žonka Jezaveĺ cara Achava, jaki chacieŭ zabić jaho, budzie padtrymlivacca ŭdavoj. Boĺš za Iĺlia stajaŭ na slova skazaŭ Haspodź Abramu, jaki byŭ sluhoj jaho slovaŭ, nie bojsia, Abram, jak skazać mnie, dlia vas i dlia ŭsich, chto služyć Hospadu, raba Majho nia bojsia, nie bojsia, maja pakajoŭka bo JA tvoj ščyt (ščyt), a ŭznaharoda tvaja vieĺmi vialikaja. U razhar balvachvaĺskaje horada Elijas abiacańni Božyja buduć vykanany ŭ Vašaj žyccia. Niezaliežna ad taho, ciažkasci vy vypraboŭvajecie doma sa svaimi dziećmi, z žonkaj, z baćkami, sa svaimi susiedziami, sa svaimi adnaklasnikami abo pracy, kali vy zastajeciesia addanyja i pasluchmianyja Hospadu Bohu našamu ŭbačym, što Haspodź pačuje našy malitvy, my ŭbačym niemahčymaje stala mahčymym, my ŭbačym abiacańni Božyja być vykanany ŭ našym žycci.
U dzviery ŭ horadzie Sarepty, tam žančyna ŭdava źbiraje drovy i biednymi i, akramia taho, jakija žyvuć u krainie idalapaklonstva, alie Elijas nie hliadzieŭ na vyhliad, što žančyny, alie jon pahliadzieŭ na svajo serca i duchoŭna jon zrazumieŭ, što heta bylo Udava pakazana Boham, bo jaho serca zaklikali da Adzinaj Praŭdzivamu Bohu. Iĺlia zviarnuŭsia da jaje i skazaŭ: schadzi mnie, prašu ciabie, čaru z vadoj pju. Elijas vierny sluha Božy dapamahli b ŭdavie i biednymi. Časta my dumajem, što toĺki liudzi z vysokaj pasady i stanovišča moža dapamahčy nam, tamu što čym boĺš ahuĺnaja Nejeman byŭ prakažony, jakija davieryli paviedamliennie ad dziaŭčyny, jakaja byla jaho rabom, alie, pierš za ŭsio rab Božy byŭ žyvy, jon byŭ zahojeny ad prakazy , Boh vykarystoŭvaje ŭsich, chto nabližajecca da jaho sa zlamanaj i zlamanaje serca.
I skazaŭ Iĺlia boĺš dlia ŭdavy: Pryniasicie mnie kavalak chlieba ŭ ruki tvaje. Alie jana skazala: "Žyvy Haspodź, Boh tvoj, ja ničoha nie maju zapiečanyja, toĺki tam, žmieniu muki ŭ kadušcy i krychu alieju ŭ zbanku, i voś, ja źbiaru paliena-druhoje droŭ i padrychtavacca, što ježa dlia astatnich mianie i majho syna, źjamo jaho i pamierci.
Iĺlia skazaŭ jamu: nia bojsia zbirajusia rabić toje, što vy skazali, alie spačatku zrabić heta dlia mianie krychu tort i pryniesci jaho siudy, a zatym zrabić dlia siabie i dlia svajho syna.
Bo tak kaža Haspodź Boh Izrailieŭ: muka ŭ kadušcy nia končycca, aliej u zbanku nia atrymajecca, da taho dnia, kali Haspodź pasylaje doždž na ziamliu.
Ŭdava miela ŭsie padstavy, kab nie zrabić tort dlia praroka i navat kryŭdziacca tamu što ja haladaŭ i voś-voś pamre razam sa svaim dziciem, kali b ja zrabiŭ tort jaje susiedzi kažuć, što jana maje racyju, tamu što joj nie viedaŭ praroka Illi. Alie kali jana pahliadziela na Iĺliu, jana ŭbačyla niešta inšaje, tamu što jana zrazumiela, što pierad sviaty čalaviek, paslany adzinym sapraŭdnym Boham.
Sluhi Hospada pavinny malicca kožny dzień dlia našaha fizičnaha zdaroŭja, zdaroŭja materyjal, finansavy stan, alie asabliva dlia našaha duchoŭnaha zdaroŭja tak ža dobra i karysna dlia raba Božaha, kali čalaviek, jaki kaža, što my nie viedajem, : JA baču, što ty rab Božy Altissimo, kali jany bačać Jezusa ŭ našym žycci.
Udava padparadkavaŭsia ŭkazanniam praroka byla i zrabila tak, jak skazaŭ Iĺlia, tak što jon jeŭ, jana i jaje dom šmat dzion. Čalaviečym rozumam jana nie pavinna zrabili torcie, alie sluha žyvy Haspodź zasnavana nie toĺki na čalavieka pryčynach, alie jon žyvie zasnavana na viery i ŭkazanniaŭ, atrymanych ad Sviatoha Ducha Božaha,
Tamu što jana ŭ adpaviednasci z kirujučymi Hospada, udava byla nadzvyčaj dabraslaviŭ, tamu što kali my viernyja Bohu i malicca i malicca Bohu ŭ imia Isusa, Haspodź adkazvaje našym patrebam.
I ŭvahnutasć najboĺšaja patreba pavinna być vykanany Sviatym Ducham Božym i dasiahnuć vyratavannia i viečnaha žyccia ŭ Chryscie Isusie. Tak vierny sluha kryki; Maranata. ORA prychodziać Hospadzie Isusie!
Car Achaŭ ŭsio, što bylo zlom ŭ vačach Hospada Boha svajho. Tady prarok Iĺlia natchniony Ducham Sviatym, pradkazaŭ zasuchu na ziamliu, skazaŭšy cara Achavu, ni rasy, ni daždžu, jaki idzie na ziamliu. I hetyja slovy razzlavali samaha kanca, što karoĺ pačaŭ pierasliedvać praroka Illi z namieram zabić jaho. I na samaj spravie ŭsiaho nasieĺnictva paciarpiela ad zasuchi navat Iĺlia, alie Boh paklapocicca Iĺli, jak jon klapocicca pra mianie i ŭsim vam, chto služyć Hospadu našamu Bohu ŭ duchu i praŭdzie.
Haspodni skazaŭ Iĺliu schavacca kalia patoka Charata, navat skazaŭ jamu, što varony vytrymala b, slova bylo vieĺmi dziŭna i vieĺmi ciažka zrazumieć, alie nikoli nie Iĺlia asprečana kiraŭnictvam Boha, jak Iĺlia razumieŭ, što padparadkoŭvacca Bohu byla pad kantroliem, kab klapacicca i hliadzieć na svajo žyccio. Niezaliežna ad taho, u jaki čas my žyviom, ciažkasciu my sutykajemsia faktyčna padparadkoŭvacca voli Boha ŭ časie my ŭbačym adkaz.
Ciapier Haspodź pasylaje Iĺlia za horad paklaniajecca z Sarepty, dzie jon taksama byŭ suchim, i nacyja znachodzilasia pad uladaj siamiejstva žonka Jezaveĺ cara Achava, jaki chacieŭ zabić jaho, budzie padtrymlivacca ŭdavoj. Boĺš za Iĺlia stajaŭ na slova skazaŭ Haspodź Abramu, jaki byŭ sluhoj jaho slovaŭ, nie bojsia, Abram, jak skazać mnie, dlia vas i dlia ŭsich, chto služyć Hospadu, raba Majho nia bojsia, nie bojsia, maja pakajoŭka bo JA tvoj ščyt (ščyt), a ŭznaharoda tvaja vieĺmi vialikaja. U razhar balvachvaĺskaje horada Elijas abiacańni Božyja buduć vykanany ŭ Vašaj žyccia. Niezaliežna ad taho, ciažkasci vy vypraboŭvajecie doma sa svaimi dziećmi, z žonkaj, z baćkami, sa svaimi susiedziami, sa svaimi adnaklasnikami abo pracy, kali vy zastajeciesia addanyja i pasluchmianyja Hospadu Bohu našamu ŭbačym, što Haspodź pačuje našy malitvy, my ŭbačym niemahčymaje stala mahčymym, my ŭbačym abiacańni Božyja być vykanany ŭ našym žycci.
U dzviery ŭ horadzie Sarepty, tam žančyna ŭdava źbiraje drovy i biednymi i, akramia taho, jakija žyvuć u krainie idalapaklonstva, alie Elijas nie hliadzieŭ na vyhliad, što žančyny, alie jon pahliadzieŭ na svajo serca i duchoŭna jon zrazumieŭ, što heta bylo Udava pakazana Boham, bo jaho serca zaklikali da Adzinaj Praŭdzivamu Bohu. Iĺlia zviarnuŭsia da jaje i skazaŭ: schadzi mnie, prašu ciabie, čaru z vadoj pju. Elijas vierny sluha Božy dapamahli b ŭdavie i biednymi. Časta my dumajem, što toĺki liudzi z vysokaj pasady i stanovišča moža dapamahčy nam, tamu što čym boĺš ahuĺnaja Nejeman byŭ prakažony, jakija davieryli paviedamliennie ad dziaŭčyny, jakaja byla jaho rabom, alie, pierš za ŭsio rab Božy byŭ žyvy, jon byŭ zahojeny ad prakazy , Boh vykarystoŭvaje ŭsich, chto nabližajecca da jaho sa zlamanaj i zlamanaje serca.
I skazaŭ Iĺlia boĺš dlia ŭdavy: Pryniasicie mnie kavalak chlieba ŭ ruki tvaje. Alie jana skazala: "Žyvy Haspodź, Boh tvoj, ja ničoha nie maju zapiečanyja, toĺki tam, žmieniu muki ŭ kadušcy i krychu alieju ŭ zbanku, i voś, ja źbiaru paliena-druhoje droŭ i padrychtavacca, što ježa dlia astatnich mianie i majho syna, źjamo jaho i pamierci.
Iĺlia skazaŭ jamu: nia bojsia zbirajusia rabić toje, što vy skazali, alie spačatku zrabić heta dlia mianie krychu tort i pryniesci jaho siudy, a zatym zrabić dlia siabie i dlia svajho syna.
Bo tak kaža Haspodź Boh Izrailieŭ: muka ŭ kadušcy nia končycca, aliej u zbanku nia atrymajecca, da taho dnia, kali Haspodź pasylaje doždž na ziamliu.
Ŭdava miela ŭsie padstavy, kab nie zrabić tort dlia praroka i navat kryŭdziacca tamu što ja haladaŭ i voś-voś pamre razam sa svaim dziciem, kali b ja zrabiŭ tort jaje susiedzi kažuć, što jana maje racyju, tamu što joj nie viedaŭ praroka Illi. Alie kali jana pahliadziela na Iĺliu, jana ŭbačyla niešta inšaje, tamu što jana zrazumiela, što pierad sviaty čalaviek, paslany adzinym sapraŭdnym Boham.
Sluhi Hospada pavinny malicca kožny dzień dlia našaha fizičnaha zdaroŭja, zdaroŭja materyjal, finansavy stan, alie asabliva dlia našaha duchoŭnaha zdaroŭja tak ža dobra i karysna dlia raba Božaha, kali čalaviek, jaki kaža, što my nie viedajem, : JA baču, što ty rab Božy Altissimo, kali jany bačać Jezusa ŭ našym žycci.
Udava padparadkavaŭsia ŭkazanniam praroka byla i zrabila tak, jak skazaŭ Iĺlia, tak što jon jeŭ, jana i jaje dom šmat dzion. Čalaviečym rozumam jana nie pavinna zrabili torcie, alie sluha žyvy Haspodź zasnavana nie toĺki na čalavieka pryčynach, alie jon žyvie zasnavana na viery i ŭkazanniaŭ, atrymanych ad Sviatoha Ducha Božaha,
Tamu što jana ŭ adpaviednasci z kirujučymi Hospada, udava byla nadzvyčaj dabraslaviŭ, tamu što kali my viernyja Bohu i malicca i malicca Bohu ŭ imia Isusa, Haspodź adkazvaje našym patrebam.
I ŭvahnutasć najboĺšaja patreba pavinna być vykanany Sviatym Ducham Božym i dasiahnuć vyratavannia i viečnaha žyccia ŭ Chryscie Isusie. Tak vierny sluha kryki; Maranata. ORA prychodziać Hospadzie Isusie!
Nenhum comentário:
Postar um comentário